به رنگ سپید!
روزا و شبا داره میگذره!
من حالم بهتره ... اونقدی بهترم که لباس شیری رنگی که برای بابام هدیه اوردن رو کش برم :) و بخوام که دنیام همونقد روشن و معصومانه بشه!
یکم از دست خودم و کارایی که کردم عصبانیم!کارایی که قبلا و ندونسته تو زندگیم کردم!قبلنا پشیمون نبودم چون میگفتم همین چیزاس که منو مبینا کرده اما الان یه کوچولو پشیمونم! و فکر کنم باید اعتراف کنم که میتونستم مبینا رو ختی قوی تر از این حرفا بسازمش :) ولی شکر بازم شکر که انقدی قوی هست :) نه؟!
یه حس قدرت بی نهایتی دارم!حس اینکه میتونم !میتونم به هر چیزی به هر ف ا ک ی ن چیزی که میخوام برسم!گاهی فقط کافیه ادم بخواد!
امشب بیدار موندم...نه برای اینکه با کسی حرف بزنم نه!برای اینکه پای قولی که داده بودم به خلیلی رو انجام بدم!خودش گفته بود تو این هفته بهم!ولی من تو دو روز انجامش دادم!و برام مهم بود که امروز تموم شه!
خیلی داغون بودمو حالم بد بود تو چند روز گذشته!ولی دو روز پیش یه ساعتی با تلفن با دوستم حرف زدم و یه اسکایپی بچه ها رو دیدم!همین کافی بود تا ته دلمو نور بگیره!
دوستامو پشت این ماسماسک دوس ندارم!از نزدیک میخوامشون!شبیه یه معتادیم که بهش مواد نرسیده!
به بابامم گفتم که میخوام برم تهران!و خسته شدم دیگه واقعا :) امروز دیگه گفت باشه!ولی خب داداشم یکم داستانه یه راهی باید براش پیدا کنم!ولی درستش میکنم!من به دوستام واقعا نیاز دارم!به اون نوره :)
خودمونیما....اینا از ایران برن...یا قرار باشه کرونا انقد ادامه داشته باشه که منوتو میگفت من میمیرم واقعا :(
نمیدونم بقیه ادما هم انقد دوستاشونو دوست دارن یا نه!
ولی من فکر میکنم اگه یه انتخاب خوب تو زندگیم داشتم انتخاب این چند تا دوستی بوده که تو این یکی دو سال پیدا کردم :)
امم...اینجوری که بوش میاد...قراره اوضاع بهتر بشه!قراره نور دلم بیشتر بشه بخاطر تغییراتی که قراره به وجود بیاد :)
راجب مامانمم...یه حس ارامش عجیبی گرفتم امروز...حس اینکه کنارمه و تو بغلشم هر لحظه و هر حایی رو دارم :))) فک کنم دارم مرز های دیوانگی رو میشکافم ولی بعد از بی قراری های دیروزم یهو یه ارامش عجیبی ریخته شد تو وجودم!
حواسمون باشه این روزایی که میگذره عمرمونه...همین دیگه :)
سبز باشید... :)
