جا افتادن
نمیدونم ادمیزاد چرا انقد تلاش داره که حال خودشو خوب کنه و همه چیز رو تمام نکنه!
و این بازی شامل حال من هم شد! دوباره تلاش برای برگردوندن حالت نرمال به روانم! و بوم... جواب داد!!!!
از این تریبون باید اعلام کنم که مغز خر خورده بودم که جلسات روان درمانیم رو ترک کرده بودم!
دیروز وقتی با ساناز حرف میزدم همه چی مینشست جای خودش! و من هی بهتر و بهتر نگاه میکردم! دوز داروم رو بازم بیشتر کرد...
ولی در کل جواب داد و حالم خیلییییییی بهتر شده
چیزی که من مدام یادم میره اینه که من مسئول زندگی دیگران نیستم! من مسئول ناراحتی و یا خوشحالیشون نیستم!
من هر کس حتی ادمی که باهاش سلام علیک دارم رو دلگیر ببینم سریع میرم پا پیچش میشم که فلانی حرف بزن! کاری هست بکم که خوب شی؟؟!
واقعا چرا؟
مگه خب به من مربوطه؟؟ نه!
تازه هم خودم عصبی میشم هم اون ادمه!
گاهی ادم باید بشینه و ببینه خیلی چیزا رو! زندگی و بازی نه جنگ نه بلکه یه فیلم تصور کنه! فیلمی که ژانرش عوض میشه! یه روزایی تو هیروی داستانی یه روزایی کمدین یه روزایی هم نقش اول دراما!
بعضی وقتا ولی خوبه که از نقش بازیگریت بزنی بیرون! بیای بشی کارگردان ... و این تو باشی که فیلم زندگی خودتو میگردانی :))
برا بحث زمان دادن..
من یه مدت طول کشید تا بفهمم چیزی که غذا رو خوش مزه و جا افتادش میکنه اینه که بهش زمان کافی بدی! سر صبر بزاری تا پخته بشه!
زندگی هم همینه! هر چیزی باید زمان خودشو بگذرونه! تا جا بیافته!
بحث یادگرفتن صبر نیست دیگه این وسط
بحث تمرین جوصله داشتنه.... بحث ری اسکیل کردن اتفاقاته! بحث زمان لازم برا پذیرفتنه!
جدای از اینا هم... یه چیز دیگه ای هست که باید یاد بگیرم... همیشه قرار نیست حالمون خوب باشه! یا خوش بگذره!
گاهی وقتا هم باید بد بگذره....گاهی وقتا ممکنه من تو یا هر ادم دیگه ای حوصله نداشته باشه که اوقات شادی فراهم بشه! و تمام اون چیزی که میخواد اینه که با هم دیگه بشینیم و به گذر زمان نگاه کنیم :)
من تلاشمو میکنم تا دیگه به خودم و دیگران گیر ندم که همیشه خوشحال و با حوصله باشن :))
