شروع چالش کنترل هیجان :)
تو باس بودیم که زدم رو شونه اش و بهش گفتم میخوام بات حرف بزنم
گفت راحب چی؟
گفتم راجب خودم... گفت بگو و هندزفریشو از گوشش دراورد!
نگاش کردم و گفتم بلاخره تصمیم گرفتم که چیکار کنم! تصمیم گرفتم که میخوام یه خانواده درست کنم!
خندید!
منم خندیدم! گفتم جدی میگم!
همینجوری که سعی میکرد یکم جدیم بگیره و نخنده گفت خب
گفتم الان من یه مسئله ای دارم
گفت چی؟
گفتم راستش حوصله ادم جدید شناختن ندارم! وقتشم ندارم! خستم! آدمایی هم که تا حالا شناختمم که به هیچ جایی نرسیدن
خندید دوباره
حس کردم هر چقد توضیح میدم مسخره تر بنظر میرسم!
یه وقتایی یه حرفایی رو که بلند میزنی تازه میفهمی چقد احمقانه‌س!
با خودم فکر کردم دیدم تنها کاری که باید بکنم اینه که کاری نکنم :))
من انقد همیشه در صحنه عمل بودم که الان بلد نیستم بشینم و کاری نکنم!
و گاهی وقتا جواب بعضی سوالا سکوته! جواب بعضی خواسته ها صبره! جواب بعضی کارا هیچ کاری نکردنه
رسیدیم خونه و درحالی که داشتم پله ها رو میومدم بالا به این جلسم با ساناز فکر کردم! اینکه راجب این صحبت کردیم که میتونم به آدم ها بگم که چه چیزایی رو دوست ندارم ببینم یا بشنوم! حد و حدودم کجاس! و میتونم بگم نه!
میتونم به این فکر کنم که من رو چی خوشحال میکنه!
اینکه همش به طرف مقابل فکر نکنم!
اینکه این رفتار واسه آدمی با شخصیت من یعنی ساختن بمب! قطعا کانسیدر کردن شرایط و ادم ها مهمه! ولی من هم یکی از همون آدم هایم که باید کانسیدر بشم تو دیتیل ها :)
پس خوشحال از اینکه یه روزی رو گذروندم که کار احمقانه و هیجانی نکردم اومدم تو تختم تا این نوشته رو بنویسم و بگم شاید باید شروع کنم روز شماری اینکه چقدر مدت میتونم بدون کار هیجانی و احمقانه جلو برم!
ته روز بیام بنویسم به امروزم که نگاه میکنم، هیچ چیزی نیست که بگم اید یه جوری دیگه انجامش میدادم!
ای کاش ها و پشیمونی های کوچولو رو بنویسم
چون همین دیتیل هاست که بمب میسازه :)
امروز برای روز اول این چالش باید بگم واقعا کار هیجانی و احمقانه ای نکردم پس به سوی اینده ای روشن :)))
متولد چه ماهی هستین ؟
دی ماه که نیست ان شاءالله ؟