۰۸ مهر ۹۸ ، ۱۰:۲۳
بایگانی
- دی ۱۴۰۳ (۱)
- آذر ۱۴۰۳ (۷)
- آبان ۱۴۰۳ (۱)
- مهر ۱۴۰۳ (۴)
- شهریور ۱۴۰۳ (۶)
- مرداد ۱۴۰۳ (۵)
- تیر ۱۴۰۳ (۳)
- خرداد ۱۴۰۳ (۴)
- ارديبهشت ۱۴۰۳ (۲)
- فروردين ۱۴۰۳ (۱)
- اسفند ۱۴۰۲ (۴)
- بهمن ۱۴۰۲ (۳)
- دی ۱۴۰۲ (۶)
- آذر ۱۴۰۲ (۶)
- آبان ۱۴۰۲ (۱۱)
- مهر ۱۴۰۲ (۹)
- شهریور ۱۴۰۲ (۱۴)
- مرداد ۱۴۰۲ (۸)
- تیر ۱۴۰۲ (۷)
- خرداد ۱۴۰۲ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۱)
- فروردين ۱۴۰۲ (۴)
- اسفند ۱۴۰۱ (۲)
- بهمن ۱۴۰۱ (۲)
- دی ۱۴۰۱ (۳)
- آذر ۱۴۰۱ (۲)
- آبان ۱۴۰۱ (۴)
- مهر ۱۴۰۱ (۲)
- شهریور ۱۴۰۱ (۱)
- مرداد ۱۴۰۱ (۱)
- تیر ۱۴۰۱ (۳)
- خرداد ۱۴۰۱ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۴)
- فروردين ۱۴۰۱ (۲)
- اسفند ۱۴۰۰ (۲)
- بهمن ۱۴۰۰ (۹)
- دی ۱۴۰۰ (۱)
- آذر ۱۴۰۰ (۴)
- آبان ۱۴۰۰ (۴)
- مهر ۱۴۰۰ (۱۳)
- شهریور ۱۴۰۰ (۶)
- مرداد ۱۴۰۰ (۶)
- تیر ۱۴۰۰ (۷)
- خرداد ۱۴۰۰ (۷)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۱۰)
- فروردين ۱۴۰۰ (۸)
- اسفند ۱۳۹۹ (۱۲)
- بهمن ۱۳۹۹ (۹)
- دی ۱۳۹۹ (۱۲)
- آذر ۱۳۹۹ (۱۵)
- آبان ۱۳۹۹ (۶)
- مهر ۱۳۹۹ (۱۱)
- شهریور ۱۳۹۹ (۸)
- مرداد ۱۳۹۹ (۷)
- تیر ۱۳۹۹ (۱۲)
- خرداد ۱۳۹۹ (۱۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱۸)
- فروردين ۱۳۹۹ (۱۲)
- اسفند ۱۳۹۸ (۱۳)
- بهمن ۱۳۹۸ (۷)
- دی ۱۳۹۸ (۸)
- آذر ۱۳۹۸ (۹)
- آبان ۱۳۹۸ (۱۳)
- مهر ۱۳۹۸ (۱۵)
- شهریور ۱۳۹۸ (۱۴)
- مرداد ۱۳۹۸ (۹)
- تیر ۱۳۹۸ (۳)
- خرداد ۱۳۹۸ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۷)
- فروردين ۱۳۹۸ (۵)
- اسفند ۱۳۹۷ (۱۱)
- بهمن ۱۳۹۷ (۶)
- دی ۱۳۹۷ (۱۳)
آخرین مطالب
- ۰۳/۱۰/۲۱بسیار سفر باید کرد
- ۰۳/۰۹/۲۶تلاش کنیم هی
- ۰۳/۰۹/۲۵رهگذر صمیمی
- ۰۳/۰۹/۲۴تولد عحیب
- ۰۳/۰۹/۱۶عوض شدن بازی
- ۰۳/۰۹/۱۵لتس گو داداش
- ۰۳/۰۹/۱۴زنی در استانه فصلی سرد
- ۰۳/۰۹/۰۱بعد از امتحان :)
- ۰۳/۰۸/۲۶از من به من :)
- ۰۳/۰۷/۲۱ساکت!
صدای منو میشنوید از تهران-قلهک :)
من عجیب عاشق این منطقه ام!نمیدونم واقعا چرا انقد دوسش دارم!
قبل تر ها همیشه وقتی تهران میومدیم این اطراف‌بودیم!
دانشگاه سارا هم منو چند باری به اینجا کشوند!
و امروزم رفتم خونه ی زهرا!
الان که دارم نیگا به قبل میندازم میبینم که چقد همه چیز عوض شده!
و چقدر مبینا قد کشیده و بزرگ شده!
مهر پارسال کجا و امسال کجا!
به وضوح پخته شدن رو تو خودم میبینم!انگار همه ی این دردسرا همه ی اون دعوا و همه ی این ادمایی که اومدن نیاز بود تا زندگیم ابن شکلی بشه که الان هست و مبینا ادمی بشه که الان هست!
با چند نفر حرف زدم تو این یکی دو روز و به این نتیجه رسیدم چقدباید اعتماد به نفس بیشتری داشته باشم!
و چقد همه چیز بهتر میشه اگه من یه کوچولو فقط یه‌کوچولو بیشتر خودمو دوست داشته باشم!
اصن سوال ابنجاس ایا خودمو دوس دارم؟!
کسی که هر روز به من میگف بچه و بی ابرو الان کجاست و من کجا!!!!
اون به چه جایگاهی رسیده و من به چه جایگاهی!
راستش اینه که گاهی نباید همه حرفا رو راجب خودت بپذیری
به قول شجاعی برچسب زده نشو!
شجاعی واقعا عجیب منو شناخت!به من گفته بود که زود دچار برچسب خوردگی میشم!و من الان اینو راجب خودم فهمیدم!
و به این میگن تجربه :)
و شکر بابت همه چیز :)
ترم سنگینیه!
یعنی یه طوفانیه که نمیدونم چجوری از پسش باید بر بیام!ولی اگه بربیام چقد به خودم افتخار کنم :)
یه سری چیزا یهو میاد سر راهت بدون اینکه براش نقشه ای کشیده باشی!من خیلی به این چیزا اعتقاد دارم!
بچه ها میگفتن تا قبل از اینکه سر کلاس الکترونیک برسم همههه ساکت بودن!وقتی من رسیدم و سوالام شروع شد همه بچه ها هم فعال شدن :)
بهم انگیزه داد این خبره :)))
همه چی خوبه ولی فکر کنم ارامش قبل طوفانه!طوفان ترم ۵ با ۱۹ واحد اختصاصی سنگین!
دیوونم؟!شاید!
به قول سپنجی اومدم اینجا که سختی بکشم
به قول سینا اپلای کردن سختی داره به این راحتیا که نیست
هیچ کی نتونست یا شایدم نخواست که با هم زبان رو شروع کنیم!
ولی من شروعش میکنم!و چیزی که مهمه شروع نیست!ادامه اس!
پروژه خیلی اتفاقی افتادم توش!و هوشیار رفتار جالبی بام داره!شبیه یه مامانه که جدی برخورد میکنه!
انقد خوشحال بودم از شروع ترم که روزای اول تو دانشگا راه افتاده بودم و با صدای بلند و ذوق زیاد با همه سلام میکردم:)))
دلم واسه شایان تنگ میشه از ایران بره!
همینطور مهرزاد!
پویان گوگولی :) دقیقا عین باباهاس :)
ماهرخ خندان
اریا با موهای بلندش که هر روز براش یه کش جدید میارم تا موهاش نره رو اعصابم :)))
مهدی و مهدیس :)
ارمین گوگولی که شبیه یه پاندای مهربونه!
سحر همیشه های دانشکده!
اب هندونه های بوفه مرکزی
اون بالای شهدا گمنام که پاتوق خودمونه :)
گوهر خسته :)))
شبیر اروم :)
اقا رضا و دیوونه بازیاش
ماموت و بی حالیش :)))
بهار بامزه :))))
قاسم با نگاه های خندان!و اعصاب همیشه خورد :)
سه طبقه خاطره مطلق!
اتاقای استادا هم که بماند :)
در طی صحبتم با بهروز فهمیدم علافه شدیدی به ماده چگال دارم :)
دلم واسه ایونتا هم تنگ شده حتی!
بماند میلاد و بیرون رفتن و خوشگذرونیا :))) تو فکر این بودم ماکارونی درست کنم امشب! یادش افتادم :)
روزخوش اگه بود قطعا تا حالا فسنجون هم درست کرده بودم :)))
من عاشق این شرایط لعنتیم :) تهران دوست داشتنی :)))
همش یاده حرف اون ادمی میافتم که بهم گفت تو اومدی تهران خودتو گم کردی!
ایا گم کردم؟
من تازه دارم خودمو پیدا میکنم راستش!
یه چیزی تو سرم زیاد صدا میده!داستان مولانا و شمس!و خمره به دست شدن مولانا تو بازار!
این فصل دوم زندگیم هیجان انگیزه
و من دارم مقدمات فصل سوم رو درست میکنم!به شدت هیجان زدم!
و نمیخوام کسی رویاهامو ازم بدزده!
ولی دلیل نمیشه ۱۹ واحد اختصاصی کمرمو نشکنه!امیدوارم پشیمون نشم و بترکونم این ترمو.... :)
و من یه اتوبان چند باندم...که علایق مختلفم هر باند رو تشکیل میده! اینو اولین بار معلم گسستم بهم گفت!و بعد از اون...همه ادما اینو فهمیدن :)
چه شوقی در یادگیریست؟!چه راز پنهانی ؟ :)
فقط کافیه باورش کنی :)
دوست دارم از اتفاقاط عجیبی ک امروز افتاد بگم!
از اینکه صب زودتر بیدار‌شدم رفتم دانشگاه و ناخواسته تو ثبت‌نام بچه های ۹۸ کمک کردم
از اینکه بعدش ناخواسته رفتم پژوهشکده واسه مصاحبه و کلی حرف جالب از اقای شریفی شنیدم
از اینکه بعد از اون خیلی ناخواسته باز نشستم با مرسا یادگاری حرف زدم!
و بعدش میلاد و تموم شدن رابطه!
صبح وقتی بچه ها گفتن بیا پای سیستم واقعا هیچی بلد نبودم!یه نیگا انداختم و با تمام وجود سعی کردم بفهمم باید چیکار کنم!و‌شد و درست شد!یه لبخند به خودم زدم!اولین باری بود که از‌این‌کارای اسکن و اینا میکردم و جالب بود برام :)
بعد از کلاس علی اکبری نشسته بودم پایین و داشتم با سحر سایتای دانشگاها رو نیگشتیم که زهرا زنگ زد گفت میری پژوهشکده؟
منم گفتم باشه!با اینکه نمیخواستم برم
رفتم اونجا یه اقایی بود به اسم شریفی!نشست حرف زدن!از سیستمی ک برای اموزش وجود نداشت گفت!از تابع گاوسی هر ورودی!با خودم فکر کردم من کجای تابعم؟!جوابم این بود اون قسمت پهنه ی بچه های متوسط!شریفی اعتقاد داشت این دسته متوسط نباید زور بزنن پیپر بدن!باید زیر ساخت رو درست کنن!
گفت تسلیم نشیم!گفت درس بخونیم خیلی بیشتر بخونیم!از دکتر شجاعی گفت!از دکتر ابراهیمی!
و کلی شوق و انگیزه ای که دوباره و دوباره توم جون گرفت!
از این رابطه ی تعادلی گفت!یه نصیحت بزرگ!گفت هیچ وقت چیزی یا کسیو که خیلیییی دوسش دارین انتخاب نکنین!چون اون بدترین انتخابه!عین رابطه ی یک طرفه توی شیمی میمونه!یه روزی که اون روز زود هم میرسه واکنش گرات تموم میشن!ولی وقتی یه چیزیو نه خیلی دوست داشتی نه خیلی بدت میومد، لین رابطه تعادلی میشه!و برگشت پذیره!برای همین زود تموم نمیشه :))
راست میگف!
نرگس ازش پرسید فیزیک به درد میخوره؟گفت من با فیزیک جامعه شناسی یاد گرفتم!وقتی دیدم با یه فشار رفتار یه ذره چقد میتونه عوض شه فهمیدم رفتار یه ادم با این همه اختیار زیر فشار خیلی بیشتر میتونه عوض شه!
نرگس پرسید موفق شدن تو فیزیک باعث میشه از همه چی جا بمونیم؟اقاهه گفت ادم وقتی به یه بعد زندگیش خیلی اهمیت بده قطعا بعد های دیگه اسیب میخورن
من مثال فاین من و خوشگذرونیاشو زدم!گفت هواست باشه خودتو با کی مقایسه میکنی!فاینمن یه نیگا میکرد عمق مفهوم رو درک میکرد...
گف واسه نمره درس نخون ولی از نمره غافل نشو!
گفت بجنگ!...
و خوشجالم که رفتم برای مصاحبه!
بعد اومدم‌پایین و اتفاقی با مرسا هم‌صحبت شدیم
فهمیدم چقد ادمای خودخواه عجیبن!و چقد ادما میتونن رو های مختلف داشته باشن!
بهش حق دادم اگه نخواد بیاد باهامون بیرون!
و حرفای جالبی بود!
بعد از مرسا با میلاد برگشتم خونه!
بالاخره پس از‌سال ها بهش شیرینیشو دادم!ولی زیاد خوش‌مزه نبود اونجا ک رفتیم!
بعد از اونجا بحث‌مون شد!
و تموم شد!
اومدم خونه‌زنگ زدم به صبا...براش همه چیو تعریف کردم!و اینکه دوست نداشتم تموم شه!از ترسم گفتم و از‌زندگی تنهایی!از شرایطم!از اتفاقات اخیر...
صبا همه رو شنید!بعد گفت فکر میکنم تو به یه تایم برای خودت بودن احتیاج داری!گفت فکر میکنم تصمیم درستیه!گفت خودمو مقصر ندونم و گفت کاره اشتباهی نکردم...
صبا دختره فهمیده ایه...و دوست داشتنی
میدونم قراره بهم سخت بگذره...ولی نمیدونم چرا حس میکنم کاره درستی ک باید بکنم همینه!
هر وقت چیزیو نمیخوای اتفاق میافته!
بدی کنار خوبیه که معنی پیدا میکنه!
چشم هامو شستم یه جور دیگه دیدم!ادمایی رو دیدم که لباسشون مارکه و چت و مستیشون حد نداره ولی وقتی میبینن از سیستان بلوچستان ادم اومده تهران شمارشو بهشون میده تاهر کاری تو تهران داشتن براشون انجام بده
من ادمی رو دیدم که امکان نداشت سر چارراه به یه بچه کار برسه و بهش یه چیزی نده!خوراکی پول هر چی
من ادمی رو دیدم که با تمام مسخره بازی و غد بازیاش به یه پس بچه ی جوراب فروش میرسه و پولای تو جیبشو در میاره و بهش میده!
این ادما که میگم نه پیشونیشون از سجده ی طولانی پینه بسته نه ادمایین که پولشون از پارو بالا بره!
خیلی اتفاقی وارد یه کانون شدم که‌به بچه های کار درس میدن!خیلی اتفاقی رفتم و کلاسو شروع کردم!دوست نداشتم کسی از این کارم خبر داشته باشه
ولی الان جداااای از تمام کار خیر و هر چیزی که راجبش هست میخوام از این یه جور دیگه دیدنه بگم!
اینکه با ادمایی اشنا شدم که خوندن عددا رو هم بلد نیستن!یه چیز خیلی ساده!
ولی دل ساده و پاکی دارن!
ادمایی که از من میخواستن فقد یه کلاس دیگه بذارم تا اونا هم بتونن بیان!
ادمایی که لبخند میزنن چشماشونم میخنده!
ادمای ساده ای که از من‌چیزای ساده ایو میخوان!
محمدرضایی رو دیدم که روی تنش خالکوبی داره و گوشواره میندازه..کلی هم کسافت کاری داره :))) ولی هر بچه ای رو که میبینه بهش کمک میکنه ، ادمای شهرستانی رو راهنمایی میکنه!مهربونه!
میلادی رو دیدم که همیشه یه خوراکی تو ماشینش هست واسه این بچه های کار!یا اینکه یه بار یادمه خودشم زیاد پول نداشت ولی یه اقای پیری اومد دم ماشینش و بهش گفت دسته گل اخرمه!تو رو خدا بخر برم خونه!میلاد خرید!و بعد به من گفت حتما خانوادش منتظرشن خیلی دیر بود دیگه باید میرفت خونه!
از یه جایی به بعد انگار زندگی ادما یه رنگ دیگه میگیره!
من زندگیم رنگ و بوی دیگه گرفته!خیلی وقته!درست از همون روزی که خواستم دیگه دیکته شده ی کسی نباشم!
بگردم ببینم چی حال خودمو خوب میکنه!
و الان انقد از مبینای دو سال پیش فاصله دارم که فکر نکنم کسی از ادمای قدیمی زندگیم بشناستم اصن!
میخوام بگم یا یه چیزیو شروع نکن!
یا اگه‌شروع میکنی تمومش کن!
کارتو نصف و نیمه ول نکن!
براش وقت گذاشتی!عمرت جوونیت!وقتت تا الان براش رفته!پس بمون تا تهش!
رسما انگار جزوی از خانواده نبودم...
امروز‌زنگ زدم خونه..دیدم جواب‌نمیدن
زنگ زدم موبایل بابا...بابا گفت رفتبم اهواز.منم بیخبر از همه‌جا و همه چیز!گفتم چه خبره اهواز!؟ گفت هیچی دیروز عصری شیشه میافته‌رو دست داداشت تاندونش رو باید عمل‌میکردن...
اصن نفهمیدم چی میگه!فقد اشکام بود که میریخت روی صورتم!
امروز سالگرد ازدواجشون بود!صبح به ناهید پیام دادم تبریک گفتم!از همه جا بی خبر!
سالگرد ازدواجی که تو بیمارستانه؟!
من چه خواهر بدیم نه؟!
از دست خودم عصبانیم..از دست ناراحت شدنای بی موردم!از اینکه وقتی ناراحت میشم دلم میشکنه!
نمیخوام بگم بخاطر منه!اما‌به طرز بدی خودمو مقصر میدونم!
انقدی وضعیتش بد بوده که نتونستن دزفول براش کاری کنن که‌رفته اهواز...
انقدی وضعیتش بد بوده که بابا گفت الان زنگ نزن بهش تازه بهوش اومده...
کلافه ام خیلی کلافه!
کاش یکی بود کنارم الان فقد بهش میگفتم چقد از زندگی میترسم!
منه خر دیشب ...
اه
من خیلی بدم خیلی بدم خیلی بد!
باز تهران اومدم و کلی چیزای مختلف واسه انجام دادن هست و این منو خیلی خوشحال میکنه!
فردا دوباره ایونت هست!و باز هم ایونت واسه بچه ها :)
اولش راستش ناراحت بوم که چرا کردان نیستم واسه اون یکی ایونت
ولی بعد فهمیدم چرا!هم به کلاس جمعه یکانون میرسم!مخصوصا که هفته ی پیشم دزفول بودم و با احتمال زیاد بچه ها الان باید خیلی مشتاق باشن!و خب راستش دل خودمم تنگ شده!
هم اینکه میتونم برم ازمون رانندگی رو بدم و خلاص شم!
هم بکم غذا درست کنم به خودم برسم!
خدا میدونه من چقر عاشق این تنها زندگی کردنمم و چقد خوبه الان همه چی!
امروز دانشکده بودم!
نمیدونم نمیدونم چیه که باعث میشه تو اون دانشکده حس کنم توی خونم و اون ادما هم عضوی از خانوادم!
راستش امروز که تو دانشکده های دیگه میگشتم و دنبال واحد بودم حس کردم چقدر دانشکده ما جو مهربون و صمیمی داره!
امروز مهدی رو دیدم!حقیقتا دلم براش تنگ شده بود!چقد دوست داشتم بشینم باز غر بزنم پیشش اونم هیچی نگه فقد بخنده! :)
امیر رو دیدم!بعد از مدت ها!و الان قراره دوباره هر روز ببینمش!
بعد از داستانی که تو خونه پیش اومد و اون دعوا ها...
راستش من همه چیو فراموش کرده بودم!بعد اونا با دعواشون یهو کلی چیزو به من یاداوری کردن!
و من اومدم خونه و دفترمو نیگا کردم!راستش انتظار داشتم خیلی چیزای افتضاح تری توش ببینم :)))))))))) ولی نبود اونقدا هم بد!
توی راه که به سمت بهارستان بودم از دکتر شیری که روانشناسه چند تا ویس گوش کردم!
امیر هنوزم از همه جا بلاکه...رفتم و چتشو پاک کردم!
به خودم گفتم اگه قراره واقعا پاکش کنم باید این خرده ریزه هایی که ازش مونده رو هم پاک کنم...
با اینکه از ته دلم دوست ندارم ولی شاید دفترمم بندازم......
میدونی نوشتن خیلی خوبه!
وقتی بعد از مدت ها میری سراغ نوشته هات میفهمی که چقد دغدغه هات عوض شده وچقد قد کشیدی....
ولی راستش دیگه دوست ندارم ناراحتی مامان بابامو ببینم...برای همینم تصمیم گرفتم این ترم تا جایی که امکانش هست سرمو بکنم تو درسم و به کسی و چیزیم کاری نداشته باشم...
مگه چند سال 21 ساله میشم و میتونم کارشناسی فیزیک بگیرم هوم؟!
پنهون کردن واقعا حس خوبی به ادم نمیده...ادم انگار اون جلای روحشو از دست میده!
چقد دلم میخواست اوضاع فرق داشت و شرایط یه جور دیگه بود...ولی نیست!کاری که از من برمیاد اینه که تا جایی که میتونم خودم شرایط رو بای خودم درست کنم!
مخصوصا واسه من که دخترم زندگی تو ایران سخته!اونم با این ایده هایی که تو ذهن منه!ولی باید واسش برنامه ریخت باید واسش جنگید و باید درستش کرد!
گاهی وقتا از اینکه این همه سر خودمو شلوغ میکنمم میترسم...
ولی دلم بهم میگه این بهترین کاره...و من دوست دارم بهترین استفادمو از این روزا ببرم...
برای بار ها تشکر میکنم از‌خودم از خدایی اگه هست که تهران قبول شدم و اومدم!
مهم نیست چجوری ! فقد خکشحالم که اینجام!
چقد خوشحالم که تو سلول کوچیکی مثل دزفول نیستم...
اینجا برام بهشته مخصوصا الان که بوی پاییزش به شدت حس میشه!
مخصوصا که داره تابستون لعنتی تموم میشه!
عاشق اون ساعتاییم که با سحر میرم اون بالا زل میزنم به چراغا و سکوته ! انگار از قالب خودمون در میایم و میشینیم از بیرون نیگا همه چی میکنیم!
چقد کار دارم این ترم!
و چقد کار واسه این دو روز!
همه مثل تهران اومدنم الان پذیرفتن که قراره از ایران برم!
یادمه اون روزا تهران واسم ارزو بود!اما مدام به همه میگفتم که من میرم تهران حتی اگه الان واقعیت کلی فاصله داشته باشه!
الان واسه از ایران رفتنمم همینه!شاید هر کی همه شرایطو با هم‌نیگا کنه بنظرش محال مطلق بیاد!
ولی...من بازم میگم میشه!من‌دو سال دیگه این روزا ایرانی نیستم!
من یه سری صفت ها دارم که در برخورد اول خیلیییی بده!ولی بنظرم در دراز مدت اصلا بد نیست!یکیش همین رک بودنمه!این شخصیت منه و دوست ندارم عوضش کنم!
راستش ناراحتی ادما رو بخاطر صداقت بیش از حد نمیفهمم!من بی ادبی نکردم!فقد صادق بودم!
شایدم‌تو این دنیای پر دروغ ، دروغ نگفتن گناهه!مثل وقتی که همه نجوم برداشتن و من برنداشتم و کسی که کار درست رو کرده بود من بودم و کسی که سوخته بود هم من بودم!
دلم یه حالیه!یه شور شیرینی میزنه...دلم یه حالیه واسه پاییز
دلم یه حالیه واسه دانشگاه و شروعش...
باور میکنی سومین سالیه که اینجایی؟
انگار همین دیروز بود...همین دیروز که برای اولین بار همین روزا اومدم ثبت نام
بهشتی شاید افتخار خاصی نیست برام....جنگیدنم واسم افتخاره :)
جمله ی خواستن و توانستنم!
حالم اصلا خوب نیست
و میدونم چقد دارم با هممممه ی ادم های اطرافم بد حرف میزنم...از خانواده تا دوستام...
دست خودم نیست از دزفول و از توی این خونه بودن نفرت دارم...از طعنه ها و تیکه هایی که بهم میندازن...دوست دارم از دستشون فرار کنم برم جایی که هیچکسو نبینم!
دوست ندارم اصن بیام این شهر لعنتی...با ادمای لعنتی ترش!
دارم به این فکر میکنم اصن برم امریکا با ویزای سینگل که اگه بخوامم نتونم برگردم! :/
وحشی شدم...به شدت اخلاقم بده!
دندون پزشکی و عادتای دخترونه هم مزید بر علت شده!هر کیم بهم بگه چمه بدون حفظ حیا و خجالتی بهش میگم!بی حال تر از این حرفام!
از این همه گیر دادن که چیکار کنم بشینم و پاشم و همه چیزمو بقیه مشخص کنن متنفرم!
چقد زندگیم تهران اروم تره!واقعا دل تنگی ارزش این همه دردسرو نداره!
شبیه یه پرنده تو قفسم که فقد دارم بال بال میزنم!
زبون تیز و تلخه!مامانم برگشت گفت چقد حرفات نیش دار شده!میخواستم بگم همین شما مبینای بدبخت رو به این روز انداختین!
همین شما زبونشو تیز کردین!اون که جز شیرین زبونی کوچیکش چیزیو نداشت....
نمیدونم شاید دارم یک طرفه به قاضی میرم...ولی عصبی تر از این حرفام که به شخص دیگه ای یه کوچولو حق بدم...
انگار تمام ناحقی های این 21 سال اومده جلو چشمم!حتی نمیتونم ببخشم!همه بد های ادمای این چند سال جلو چشمم رژه میره!
ادمایی که شاید خلی وقت بود بهشون فکر نمیکردم!
خاطره هایی که خاکستری شده بود دیگه برام همه اومده جلو چشمم
یاده شبای بچگیم افتادم...اون موقع ها که دوست داشتم از خونه فرار کنم...مامانم میدونه اینا رو؟!نه هرگز!چون فقط نگران این بود تمام زندگیش که مردم چی میگن!
یاده اون موقعی که واسه خدا نامه مینوشتم...یا واسه امام زمان...منتظر بودم یه روز بیدار شم و یه دونه از اون معزه ها واسه من باشه!
یاده حرف هایی افتادم که تو راهنمایی تو دعوا ها میگفتم!زبون دو متریم!اون موقع به این فکر میکردم که زود ازدواج میکنم از دزفول میرم بعد طلاق میگیرم و تنها زندگی میکنم!
الان که دارم فکر میکنم حقیقتا پشمام ریخته از راهکار های کودیکم....
من همه راهای خلافو تا ته تو ذهنم رفته بودم....همه نقشه هاشو اماده کرده بودم!
ولی در نهایت مثبت ترینشو انتخاب کنم!فرار از دزفول به بهانه درس!فرار از ایران به بهانه ی درس!
یاده اون روزایی افتادم که مشاوره میرفتم!یه چیزای کمی از زندگیم گفته بودم!اقاهه خیلی تعجب کرده بود از من!و از راه حل هام!
چقد دوست دارم باز بشینم برای یه ادمی تمام روزای زندگیمو تعریف کنم...تا از توش یه چیزایی دستگیرم شه!که من دقیقا چمه....دقیقا چی تو ناخوادگاهم انقد منو عصبی کرده...
این همه موی سفید لای مو هام چی کار میکنه....
حالم از پس زده شدن بهم میخوره.....حالم بهم میخوره....الان شده یه عقده...یه عقده تو گلوم...برای همین الان اونی که همه رو پس میزنه منم!!!!من شدم پس زننده درجه یک!
با هیچ کی حرف نمیزنم...
دارم از همه فرار میکنم
از همه کس
از همه جا
چقد بد شده حالم...چقد احتیاج به یه تایم استراحت دارم....چقد نیاز به یه معجزه دارم........
باز افتادم رو دور اهنگای صادق...خودمو میشناسم...میدونم چقد این موضوع بده!!میدونم چقد بده!
اهنگ بی اندازگیش....انگار داره داستان منو میگه....اهنگ تنهاییش.... :)
منجی من کجاس پس؟
میدونم منجیمم خودمم اخرشم...میدونم...میدونم یه روزی درستش میکنم...
میدونم یه روزی پشیمونی این ادمایی که دهنشو وا کردن فقط رو میبینم....میدونم....
فقط هر کاری میکنم الان نمیتونم انقد تلخ نباشم....
هفته ی پیش همین روزا حس میکردم چقد بالام و چقد همه چیز خوبه و چقد موفقم
و الان دقیقا 180 درجه همه چی چرخیده....